بسیاری از کاربران عرصه ارز دیجیتال با مفهوم ایردراپ آشنا هستند، اما ممکن است حتی حرفهایترین کاربران این حوزه نیز اسمی از لاک دراپ (Lockdrop) نشنیده باشند یا در آن مشارکت نداشته باشند. لاک دراپ موضوعی است که از محبوبیت کمتری نسبت به ایردراپ برخوردار است، اما از آن کارآمدتر است. در این مقاله به این میپردازیم که لاک دراپ چیست، نحوه عملکرد آن را توضیح میدهیم و این موضوع را بررسی میکنیم که چرا مشارکت در Lockdrop بهتر از ایردراپ است و چرا سرمایهگذاران و پروتکلها باید به لاک دراپها توجه بیشتری داشته باشند.
هدف یک lockdrop توزیع توکنها از یک شبکه جدید به تعداد زیادی از دارندگان یا شرکتکنندگان است. دارندگان توکن یک شبکه، مانند اتریوم، برای دریافت توکن از شبکه جدید، باید این کار را انجام دهند و توکن اتریوم خود را در یک قرارداد هوشمند برای مدت زمان از پیش تعیین شده قفل کنند. دارندگان توکن یک شبکه، مانند اتریوم، برای دریافت توکن از شبکه جدید، باید این کار را انجام دهند و اتریوم خود را در یک قرارداد هوشمند برای مدت زمان از پیش تعیین شده قفل کنند.
لاک دراپ را باید با ایردراپ مقایسه کرد که اولین روش برای توزیع گسترده ارزهای دیجیتال بدون جذب سرمایه بود. در ایردراپ توکنها به صورت رایگان به آدرسهایی تصادفی ارسال میشوند به این امید که هر چقدر عده بیشتری این توکنها را داشته باشند، میزان اهمیت قائل شدن برای آن بیشتر میشود. اما در عمل بیشتر توکنهای ایردراپ شده یا به سرعت فروخته شدند یا در همان والتها حفظ شدند و دست نخورده باقی ماندند. لاک دراپ را میتوان روشی جدید از ایردراپ دانست که در آن نیازی به انجام کاری خاص یا هزینههایی غیر پولی وجود دارد (یعنی قفل کردن ارزهای دیجیتال). هر چند ارزهای دیجیتال کاربران فروخته یا سوزانده نمیشوند اما این که قادر نیستید تا مدتی به آنها دسترسی پیدا کنید، نشان میدهد تا حدودی به پروژه تعهد دارید. در حالت ایده آل این امر منجر به جذب کاربران بیشتری میشود که فعال تر بوده و از همان ابتدا بیشتر به پروژه توجه دارند.
به طور خلاصه نحوه عملکرد لاک دراپها و ایردراپها به شرح زیر است.
لاک دراپ : شما ۱۰۰ توکن ABC را قبل از عرضه توکن XYZ در قرارداد هوشمند قفل میکنید. سپس، پس از عرضه توکن XYZ همان ۱۰۰ توکن ABC خودتان را به همراه مقداری توکن XYZ بهصورت رایگان دریافت میکنید؛ هرچه توکن ABC بیشتری قفل کنید و مدت قفلکردن این توکنها بیشتر باشد، توکن XYZ بیشتری دریافت میکنید.
ایردراپ : شما با حضور در شبکه آزمایشی، ارائه نقدینگی یا سایر اقداماتی که با کاربرد پروژه مرتبط است، با پروژه مذکور تعامل برقرار میکنید و بر اساس این اقدامات، توکنهای رایگان دریافت میکنید.
تفاوت لاک دراپ و ایردراپ در این است که لاک دراپها مستلزم سطح بالاتری از تعهد هستند. در ایردراپها شما میتوانید به عنوان تشکر به خاطر حمایت از پروتکل، بر اساس سایر توکنهایی که در اختیار دارید یا با استفاده از پروتکل یا شبکه آزمایشی، ایردراپ مدنظر را دریافت کنید. در نتیجه، تعهد مالی به پروژه در سطح کمتری قرار دارد. از طرف دیگر، به منظور دریافت Lockdrop، شما باید رمزارز خود را در پروتکل جدید Stake کنید که خطرات بالقوه مختص به خود را دارد و هزینه فرصت دریافت لاک دراپ را با سهامگذاری رمزارز خود متحمل شوید. به طور کل میتوان گفت که لاک دراپ برای ایجاد یک جامعه فعال مناسبتر است، در حالی که ایردراپها از لحاظ بازاریابی طیف وسیعتری را پوشش میدهند. لاکدراپها کاربران را به داشتن تعهد بیشتر تشویق میکنند در حالی که ایردراپها میتوانند تبوتاب بیشتری را ایجاد کنند که سریعا نیز فروکش میکند. در صورتی که پروژه مذکور شناختهشده یا معروف نباشد، اغلب اوقات ایردراپها سریعا فروخته شده یا فراموش میشوند.
نتیجه گیری :
در این مقاله به پاسخ این سوال پرداختیم که لاک دراپ چیست. Lockdropها در عرصه کریپتو بیش از پیش محبوب میشوند، به طوری که پروتکلهای جدید نظیر بَسشِن (Bastion) یا رتروگرید (Retrograde) در حال عرضه نسخههای لاک دراپ مخصوص خود هستند. اما قبل از آنکه در لاک دراپها سرمایهگذاری کنیم باید نحوه عملکرد و اهداف آنها را به طور کامل بشناسیم. شاید بتوان گفت که لاک دراپها کارآمدتر و سودآورتر از ایردراپها هستند، اما ارزیابی دقیق این موضوع دشوار است و هنوز جای کار دارد. در نتیجه توصیه میشود که به این مکانیزم توزیع توکن که هر روز بر محبوبیت آن افزوده میشود دقت بیشتری معطوف کنیم.