ارز دیجیتال نانو چیست؟

ارز دیجیتال نانو یک پروژه‌ای است که با هدف ارائه یک راه حل ساده،  این ارز دیجیتال سریع و بدون کارمزد برای انتقال ارزش در سطح جهانی طراحی شده است. نانو از یک ساختار بلاک‌چین منحصر به فرد به نام بلاک لتیس (block lattice) استفاده می‌کند که به هر کاربر یک حساب بلاک‌چین شخصی می‌دهد. این ساختار امکان می‌دهد که تراکنش‌ها به صورت موازی و بدون نیاز به تأیید کنندگان خارجی انجام شوند. نانو همچنین از الگوریتم اجماع Open Representative Voting (ORV) استفاده می‌کند که به کاربران امکان می‌دهد که نماینده‌ای را برای نمایندگی از آن‌ها در شبکه انتخاب کنند. نانو با تمرکز بر پرداخت‌های آنلاین و حذف هزینه‌های معاملات، قصد دارد تجربه‌ای مشابه پول نقد را برای کاربران فراهم کند. ارز دیجیتال نانو در سال ۲۰۱۵ با نام رایبلاکس (RaiBlocks) راه‌اندازی شد و در سال ۲۰۱۸ به نام فعلی خود تغییر نام داد. نانو یک عرضه کل ثابت دارد که ۱۳۳.۲ میلیون واحد است و قابل استخراج نیست. برای خرید و فروش نانو می‌توانید از صرافی‌های مختلف آنلاین استفاده کنید. همچنین برای نگه‌داری نانو می‌توانید از کیف پول‌های رسمی یا سوم شخص آن استفاده کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره نانو در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

ویژگی‌های ارز دیجیتال نانو

نانو دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که آن را از سایر ارزهای دیجیتال متمایز می‌کند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به سرعت بالای نانو اشاره کرد که قادر است تراکنش‌ها را در کمتر از چند ثانیه و همچنین بدون کارمزد انجام دهد. از دیگر ویژگی‌های این ارز می‎توان به پایداری ارزش آن اشاره کرد، نانو دارای یک مکانیسم منحصر به فرد برای تنظیم عرضه و تقاضای نانو است که باعث می‌شود قیمت آن نسبت به سایر ارزهای دیجیتال کمتر نوسان داشته باشد. همچنین یکی دیگر از ویژگی‌های نانو پایداری آن است، نانو با توجه به الگوریتم QPoS خود، مقاوم در برابر حملات ۵۱ درصد، سلفش فورک و دست‌کاری تاریخچه تراکنش‌ها است. علاوه بر این ویژگی‎هایی که اشاره کردیم ارز دیجیتال نانو قادر است قراردادهای هوشمند را با استفاده از زبان برنامه‌نویسی Quantum Script پشتیبانی کند که یک زبان بسط داده شده از Solidity است.

مفاهیم ارز دیجیتال نانو

ارز دیجیتال نانو یک نوع ارز رمزنگاری شده است که بر پایه دو فناوری پیشرفته زیر ساخته شده است.

• فناوری نانو: فناوری نانو به مطالعه، طراحی و ساخت مواد و ساختارهای کوچک‌تر از 100 نانومتر می‌گویند. همچنین با استفاده از فناوری نانو، می‌توان سنسورها، الکترونیک، باتری‌ها و حافظه‌های کوچک و قدرتمند را تولید کرد.
• بلاک‌چین: بلاک‌چین یک سامانه ذخیره‌سازی و انتقال داده‌های توزیع شده است که بدون نیاز به هیچ نهاد مرکزی، تمام تراکنش‌های رخ داده را در زنجیره‌ای از بلاک‌های رمزنگاری شده ثبت و ذخیره می‌کند.

با تلفیق این دو فناوری، ارز دیجیتال نانو قابلیت انجام تراکنش‌های سرعت بالا، هزینه پایین و امن را دارد. هر واحد از این ارز یک نانو پارچه است که حاوی چندین نانو لایه است. هر نانو لایه گیرنده، فرستنده، پردازشگر، حافظه و منبع تغذیه دارد. همچنین هر نانو لایه با الگوریتم‌های رمزنگاری شده به بلاک‌چین متصل است و قابل ردگیری و تأیید است.

کاربردهای ارز دیجیتال نانو

این ارز می‌تواند در زمینه‌های مختلف به کار گرفته شود. برخی از کاربردهای آن عبارت‌اند از:

•  معاملات مالی: با استفاده از ارز دیجیتال نانو، معاملات مالی را می‌توان به صورت سریع، امن و بدون نیاز به واسطه‌های مالی انجام داد. این ارز می‌تواند در پرداخت‌های آنلاین، خرید و فروش کالا و خدمات، انتقال پول بین کشورها و حتی حمایت مالی از پروژه‌های خیریه به کار گرفته شود.
•  تجارت الکترونیک: با استفاده از ارز دیجیتال نانو، تجارت الکترونیک را می‌توان به سطح جدیدی از کارآمدی و رضایت مشتری رساند. این ارز می‌تواند در خرید و فروش کالاهای دیجیتال و فیزیکی، تأمین زنجیره تأمین، حفاظت از حقوق مالکیت معنوی و حتی ارائه خدمات پس از فروش به کار گرفته شود.
•  صنعت سلامت: با استفاده از ارز دیجیتال نانو، صنعت سلامت را می‌توان به سمت هوشمندسازی و بهبود کیفیت خدمات راهبرد. این ارز می‌تواند در پرداخت هزینه‌های درمانی، ثبت و اشتراک گذاری داده‌های پزشکی، تشخیص و درمان بیماری‌ها، تولید و توزیع داروها و حتی پژوهش و توسعه در زمینه سلامت به کار گرفته شود.

چالش‌های ارز دیجیتال نانو

ارز دیجیتال نانو با وجود مزایای زیاد، همچنان با چالش‌های مختلف روبرو است. برخی از چالش‌های آن عبارت‌اند از:
نبود قوانین و مقررات: چون ارز دیجیتال نانو یک نوآوری جدید است، هنوز قوانین و مقررات مناسب برای نظارت بر آن وجود ندارد. این مسئله می‌تواند منجر به سوء استفاده، تقلب، جعل، پول‌شویی و حملات هکری شود.
نبود آگاهی و آموزش: چون ارز دیجیتال نانو یک فناوری پیچیده است، بسیاری از مردم و حتی کارشناسان با آن آشنا نیستند. این مسئله می‌تواند منجر به عدم اعتماد، عدم استفاده، عدم هماهنگی و عدم تطابق با بازار شود.
نبود زیرساخت‌های لازم: چون ارز دیجیتال نانو به فناوری‌های پایه نانو و بلاک‌چین نیاز دارد، باید زیرساخت‌های لازم برای پشتیبانی از آن برخوردار باشد. این مسئله می‌تواند منجر به عدم دسترسی، عدم کارایی، عدم پایداری و عدم امنیت شود.

نتیجه‌گیری:
ارز دیجیتال نانو یک نوع ارز رمزنگاری شده است که با استفاده از فناوری‌های نانو و بلاک‌چین، قابلیت انجام تراکنش‌های سریع، امن و بدون واسطه را دارد. این ارز می‌تواند در زمینه‌های مختلف مانند معاملات مالی، تجارت الکترونیک و صنعت سلامت به کار گرفته شود و مزایای زیادی را برای کاربران و جامعه به همراه داشته باشد. با این حال، ارز دیجیتال نانو همچنان با چالش‌هایی مانند نبود قوانین و مقررات، نبود آگاهی و آموزش و نبود زیرساخت‌های لازم روبرو است. بنابراین، برای توسعه و گسترش این ارز، لازم است که نهادهای مسئول، صنعتگران، پژوهشگران و عموم مردم همکاری و هماهنگی کنند و راهکارهای مناسب را برای حل مشکلات پیش رو ارائه دهند.