نسبت شارپ چیست و چگونه محاسبه میشود؟

نسبت شارپ (Sharp Ratio) توسط “ویلیام اف. شارپ (William F. Sharpe)” به منظور کمک به سرمایه گذاران برای درک بهتر “سود یک سرمایه گذاری در بازارهای مختلف مثل ارز دیجیتال نسبت به ریسک آن” توسعه یافته است. ویلیام شارپ برای این قضیه موفق به دریافت جایزه نوبل شد. این نسبت، میانگین سود دریافتی و نرخ بهره بدون ریسک، به ازای هر واحد از نوسان کلِ بازار است. تفاضلِ نرخ بهره بدون ریسک و میانگین سود دریافتی، به سرمایه گذار اجازه می‌دهد تا تفکیک بهتری از نسبت سود به زیان داشته باشد. در اصل، هرچقدر که مقدار نسبت شارپ بالاتر باشد، سود تعدیل شده بر اساس ریسک نیز بیشتر خواهد شد.

نسبت شارپ چیست و چگونه محاسبه میشود؟

برای کسب بهترین نتیجه از سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی مانند بورس باید معیارهای بسیاری از جمله نسبت شارپ را به دست آورید. با در نظر گرفتن نسبت شارپ دقیقا به پرسش‌های خود در معاملات مالی پاسخ خواهید داد. اینکه با چه میزان ریسکی چه مقدار سود کسب کرده‌اید؟ آیا هر سودی ارزش ریسک دارد؟ اگر بخواهیم به سوال نسبت شارپ چیست؟ پاسخ مناسبی بدهیم باید بگوییم: نسبت شارپ یکی از معیارهای مهم در خصوص بررسی پرتفوی بورسی است که سرمایه گذاران را در زمینه نسبت سود و میزان ریسک آن‌ها در معاملات، راهنمایی می‌کند. نسبت شارپ، میانگین بازده به دست آمده مازاد بر نرخ سود بدون ریسک به ازای هر واحد از ریسک کل است. پس از این که متوجه شدید نسبت شارپ چیست؟ پیشنهاد می‌کنیم همراه ما باشید تا با نحوه محاسبه آن نیز آشنا شوید.

نسبت شارپ چه فوایدی دارد؟

1- کم کردن نرخ بدون ریسک از بازده متوسط به سرمایه گذار اجازه می دهد تا سود مرتبط با فعالیت های ریسک پذیر را بهتر جدا کند.

2- همان طور که می دانید نرخ بازده بدون ریسک، بازده سرمایه‌گذاری با ریسک صفر است. در اصل بازدهی است که سرمایه‌گذاران می‌توانند در صورت عدم ریسک، انتظار آن را داشته باشند. برای مثال، بازده اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده می تواند به عنوان نرخ بدون ریسک استفاده شود.
به طور کلی، هر چه مقدار نسبت شارپ بیشتر باشد، بازده تعدیل شده بر اساس ریسک جاذب تر بوده و بیشتر مورد توجه است.
3- نسبت شارپ یکی از پرکاربردترین روش ها برای محاسبه بازده تعدیل شده با ریسک است. تئوری مدرن پورتفولیو (MPT) بیان می‌کند که افزودن دارایی‌ها به یک پورتفو متنوع که همبستگی پایینی دارد، می‌تواند ریسک پورتفو را بدون به خطر انداختن بازده کاهش دهد. 
4- افزودن تنوع به پورتفو باید نسبت شارپ را در مقایسه با پورتفوهای مشابه با سطح تنوع پایین تر افزایش دهد. برای اینکه این موضوع درست باشد، سرمایه‌گذاران باید این موضوع را بپذیرند که ریسک برابر با نوسان است. این اصل بی دلیل و غیرمنطقی نیست. اما ممکن است به صورت خیلی محدود برای همه سرمایه گذاری ها اعمال شود. 
5- نسبت شارپ را می توان برای ارزیابی عملکرد گذشته یک سبد (ex-post) در جایی که بازده واقعی در فرمول بکار برده می شود، استفاده کرد. از طرف دیگر، یک سرمایه‌گذار می‌تواند از عملکرد پورتفو مورد انتظار و نرخ بدون ریسک مورد انتظار برای محاسبه نسبت شارپ تخمینی (قبلی) استفاده کند.

نتیجه گیری :
معیارهای عملکرد پورتفوی، عوامل مهمی در تصمیمات سرمایه گذاری هستند و بازده کسب شده تنها یکی از موارد مهمی است که در سرمایه‌گذاری باید به آن توجه نمود. در حال حاضر شاخص‌ها و نسبت‌‌های آماری وجود دارند که اطلاعات ارزشمندی را به سرمایه گذاران ارائه می‌دهند تا کارآمدی پول سرمایه گذاری شده را ارزیابی کنند. نسبت شارپ یا شاخص شارپ، در امور مالی، یکی از معیارهای آماری مهم است که جهت محاسبه نسبت بازده اصلاح شده با ریسک، مورد استفاده قرار می‌گیرد. بالا بودن میزان این معیار نمایانگر بازده به دست آمده، با تقبل ریسک کمتر است. البته از این شاخص باید در کنار سایر نسبت‌ها استفاده نمود تا تصمیم‌گیری هوشمندانه‌ای برای سرمایه‌گذاری منابع مالی خود داشته باشیم.