اگر در بازار خرید و فروش ارز دیجیتال فعال باشید به احتمال زیاد یا با مفهوم استیکینگ Staking آشنا هستید یا حداقل یکبار اسم آن را شنیدهاید. استیک ارز دیجیتال روشی است که تراکنشهای بسیاری از بلاک چینها به واسطه آن تایید میشود و به شرکتکنندگان اجازه میدهد تا به واسطه داراییهای خود پاداش کسب کنند. اما استیکینگ چیست و استیک کردن ارز دیجیتال یعنی چه؟ ما در این مقاله به دنبال پاسخ دادن به این سوال بنیادی هستیم و در ادامه خواهیم یافت که استیکینگ و اثبات سهام چیست، به چه روشهایی میتوان رمزارزها را استیک کرد، چه انواعی دارد، آیا سودآور است یا نه، مزایا و معایب استیک کردن چیست و در آخر به معرفی بهترین رمزارزها برای استیک کردن میپردازیم.
قبل از آشنایی با نحوه سپرده گذاری ارز دیجیتال، باید به پروتکلهای اجتماع در بلاک چینها بپردازیم تا با ارتباط آنها میان همدیگر آشنا شوید. پروتکلهای اجماع برای بهبود امنیت در شبکه بلاک چین به کار میرود. به عنوان مثال، در بلاک چین بیت کوین، از پروتکل اجماع اثبات کار (POW) استفاده میشود. پیاده سازی این پروتکل بر روی شبکه، به ماینینگ (Mining) یا استخراج ارز دیجیتال نیاز دارد. انجام فرایند ماینینگ به یک سیستم با قدرت پردازش سخت افزاری بالا نیاز دارد که تهیه آن، مسبب هزینه زیادی است. برخی دیگر از شبکههای بلاک چین، برای حفظ و بهبود امنیت شبکه، از پروتکل اجماع اثبات سهام (POS) استفاده میکنند. این پروتکل همراه با سپرده گذاری یا سهام گذاری کاربران شبکه یا پلتفرم غیرمتمرکز دیفای انجام میشود. به عنوان مثال، کاربران مقداری از دارایی خود را در یک کیف پول مخصوص قفل میکنند. هر چه میزان این داراییهای قفل شده بیشتر باشد، آن کاربر حق مشارکت بیشتری در اعتبارسنجی شبکه دارد.
بلاک چینهایی که بر پایه PoW هستند، برای افزودن بلاک جدید به بلاک چین، از ماینینگ یا استخراج استفاده میکنند. در مقایسه، زنجیرههای PoS بلاکهای جدید را از طریق سپردهگذاری تولید و تایید میکنند. این باعث میشود که بلاکها بدون نیاز به اتکا به سخت افزارهای مخصوص ماینینگ یا ASIC و کار محاسباتی سنگین، تولید شوند. استیک کردن نیازمند سرمایهگذاری مستقیم در خودِ رمز ارز مورد نظر است. در نتیجه، به جای رقابت بر سر تولید بلاک بعدی توسط کار محاسباتی، ولیدیتورهای گواه اثبات سهام توسط مقدار کوینهایی که استیک کردهاند انتخاب میشوند؛ Staking ، ولیدیتورها را تشویق میکند که امنیت شبکه را حفظ کنند و اگر قادر به انجام این کار نباشند، ممکن است کل موجودی استیک کرده آنها به خطر بیافتد. برخی بلاک چینها دوره زمانی مشخصی برای استیکینگ دارند (که ولیدیتور نمیتواند در آن دوره کوینهای خود را خارج کند) و همچنین میزان حداقلی برای سپردهگذاری تعیین میکنند. برای جلوگیری از این موارد مورد نیاز، بسیاری از دارندگان داراییهای دیجیتالی، ترجیح میدهند که نمایندگی کوینهای خود را به ولیدیتورهایی اعطا کنند، که دارای یک استخر Staking هستند. برخی بلاک چینها مانند تزوس (Tezos)، یک مکانیسم داخل شبکهای دارند، که به کاربرانی که نمیخواهند تبدیل به ولیدیتور شوند، اجازه میدهد نمایندگی کوینهای خود را به ولیدیتورهای داخل شبکه بدهند. سپس این ولیدیتور تمام کارها را انجام میدهد و پاداش را در بین تمام نمایندگان (Delegator) خود توزیع میکند. مقاله «چگونه یک ولیدیتور مناسب برای استیکینگ انتخاب کنیم» به شما در انتخاب ولیدیتور مناسب کمک میکند. استیکینگ وابسته به یک مدل سپردهگذاری ثابت است؛ هر چه مقدار سرمایه گذاری شما بیشتر باشد و بیشتر در حالت استیک بمانید، سود بیشتری دریافت میکنید. استیک کردن برای انواع رمز ارزها، به صورت متفاوت کار میکند؛ اما مفهوم آن یکسان است. افراد باید یک مسترنود راه اندازی کنند تا بتوانند کوینهای خود را در سیستم PoS استیک کنند.
نتیجه گیری :
مکانیزم اجماع اثبات سهام، حضور در بحث اداره یک شبکه غیر متمرکز بلاک چینی را برای افراد بیشتری امکانپذیر کرده است. استیکینگ که در اینجا جایگزین استخراج در اثبات کار شده، روشی بینظیر برای کسب درآمد منفعل صرفا با نگه داشتن مقداری از یک ارز دیجیتال است. کافی است این کار را با سردرد راهاندازی و نگهداری ماینرها در شبکههای PoW مقایسه کنید! روش اثبات سهام و استیک کردن رمز ارزها مسیر جدیدی برای علاقهمندان به حوزه بلاک چین فراهم کرده تا با عضو شدن در یک شبکه غیر متمرکز و به دست گرفتن بخشی از مسئولیت تامین امنیت آن (به سادهترین و راحتترین شکل ممکن)، سود دریافت کنند. فراموش نکنید Staking روشی کاملا برد-برد و بدون ریسک نیست. قفل کردن وجه در یک قرارداد هوشمند خطرات خاص خود را دارد. پس در صورت تصمیم، حتما رمز ارزهایتان را در یک کیف پول یا صرافی دارای امنیت بالا Stake کنید.